Ik herinner mij nog een ontzettend leuk verhaal van wijlen mijn opa. Jaren geleden bezaten mijn opa en oma een hond, een schat van een dier. Als kind was ik dol op haar. Ze heette Tanja. Als kind lag ik zelfs soms bij haar in de mand, om uren met haar te knuffelen. Mijn oma kon haar echter vreselijk verwennen en helaas werd Tanja, naarmate ze ouder werd, dan ook wel wat te dik. In die tijd was het allemaal nog niet zo’n “ding” als nu, overgewicht, maar destijds waren er dus ook al aardig wat huisdieren met overgewicht. Vanwege teveel verwennerij. In het geval van mijn oma in ieder geval wel, zij kocht regelmatig ook speciale hondenworst. Tanja vond alles wel lekker geloof ik, speciale hondenworst of niet.
Mijn opa was een nuchter iemand, ik heb helaas nooit zoveel van die man begrepen, en hij waarschijnlijk ook niet van al zijn kleinkinderen. Hij was een stille man die helaas ook tal van ziekten en kwaaltjes had. Zo herinner ik mij hem vooral: altijd brommerig en afgezonderd van ons. Maar soms gebeurde er dus wel wat grappigs. Mijn opa had op een dag de vreemde rol worst in de koelkast opgemerkt en lustte wel een plak worst…Hij heeft er heerlijk van gesmuld, van de hondenworst van Tanja! Mijn oma was plots de helft van de worst kwijt. Ach, hij is er toen verder niet zieker van geworden en hij zei dat hij het gewoon erg lekker vond!
Vandaag de dag is het helaas ook voor onze huisdieren een groot probleem geworden: overgewicht. Bij mij in de buurt loopt er bijvoorbeeld een oude man dagelijks met zijn blonde labrador een blokje om, om het dier uit te laten. Toen ik de hond voor het eerst zag moest ik even met mijn ogen knipperen om te geloven wat ik zag. Het komt nog het dichtste bij een moddervet varken op poten. Het dier had/heeft ook duidelijk moeite om zich voort te bewegen en had het erg benauwd. De oude man bedoelt het waarschijnlijk erg goed, daar ben ik van overtuigd. Ik zag vroeger aan mijn oma ook hoezeer ze genoot als ze Tanja zo zag genieten van de haar toegestopte snacks. Maar voor zo’n dier is het net als bij mensen vreselijk ongezond.
Naast het enorme overgewicht dat zij mee moeten zeulen hebben ook zij last van diverse kwalen. Een vreselijk slechte vacht, een huid vol schilfers en zelfs wonden en schubben en een slecht gebit. We verwennen onze huisdieren extreem. Vaak geven we naast de speciale snacks voor dieren ook gewoon ons eigen voedsel. Een hond lust over het algemeen dan ook best alles. Sommigen eten zelfs drollen op uit de kattenbak, zeer onsmakelijk, maar natuurlijk voor een hond.
Maar ook zijn we over de jaren onze huisdieren echt met onze pot mee laten eten. Hebben we een feestje, dan krijgt de hond ook een feestmaal. Is de hond jarig, dat krijgt hij ook taart. Is de hond zoet geweest, dan krijgt hij een kluif met een coating van chocolade. Is het dierendag, krijgt hij ook een verwennerij. En ach…hebben we iedere dag wat over van onze maaltijden, dan is de hond erg graag dienstbaar als kliko.
Gevolg is dus wel dat we nu ook best een probleem hebben gekregen met huisdieren met soms extreem overgewicht. Je kunt je afvragen of dit nu echt dierenliefde is, of dit wel zo gezond is. Als ik “het varken” zoals ik de arme labrador al ben gaan noemen zie, dan draait mijn hart om. Als ik zie hoe het dier aan de lijn achter zijn baasje aan moet sjokken, het duidelijk moeilijk heeft bij iedere stap. Ik vind dit echt zelfs zielig te noemen.
Ook de fabrikanten voor diervoeding zouden wat meer moeten inspringen op het probleem, want ik heb het idee dat het overgewicht-probleem onder huisdieren nog steeds erg wordt ondermijnd. We maken ons er naar mijn mening niet erg veel zorgen over terwijl ik het echt wel een zorgelijk probleem vind, want ook dieren lijden. Ook dieren hebben vreselijke last van hun overtollige kilo’s. Krijgen ernstige aandoeningen. Net zo erg als bij mensen.
Laatst was ik met een vriendin nog bij een dierenspeciaalzaak binnen. Zij wilde een vlooienband kopen voor haar kat Zibby. Zibby is een heerlijk dier, gitzwart met een paar rommelige witte vlekken. Mijn vriendin is gelukkig zelf erg gezond ingesteld, en dus zorgt ze ook op een gezonde manier voor Zibby. Zibby krijgt zelfs soms natuurlijk voedsel voor een kat: dode kuikens die ze ingevroren inkoopt bij de dierenspeciaalzaak. Zibby heeft in haar huis een ware tempel. Overal staan plantjes met kattengras waar hij naar hartenlust aan mag kauwen en eten. Hij kan voldoen aan zijn natuurlijke krabbehoeften door middel van een mega krabpaal/speelparadijs. Dat staat apart in een zijkamer, een soort speelhoek voor de kat. Nee, onze Zibby komt niets te kort. Maar krijgt goddank ook niet een overvloed. Hij krijgt twee keer per dag afgepast voedsel. En verder geen kattensnoepjes, kattenkluifjes en wordt al helemaal niet dagelijks geborsteld en gewassen met speciale kattenshampoo. Krijgt ook geen maf kattendekje om, geen kattenstrik om zijn nek, geen kattenbril op zijn neus.
Ook de herdershond van die vriendin blijft met vier poten op de grond staan. Voor hem geen taart, ijsjes met warme dagen, kluifjes met chocolade, wordt niet gewassen met hondenshampoo, wordt niet geborsteld en gekamd, krijgt geen nagellak op zijn nagels, krijgt geen idiote hondenpakjes aan, maar krijgt iedere dag een flinke boswandeling van minimaal een uur, afgepast voedsel, en net zoveel liefde. Max (zo heet de lieverd) ziet er blakend van gezondheid uit terwijl hij toch al bijna 13 jaar oud is. Mijn vriendin begon alleen aan een hondenavontuur als ze er tijd voor had en ook de ruimte. Ze heeft die keuze 13 jaar geleden weloverwogen gemaakt. En ijsjes op een warme zomerdag? Ze lacht mij vierkant uit als ik haar zo’n verhaal vertel. Het hoeft dus niet. En ik zie echt niet dat onze Max of onze Zibby minder blij is, minder gelukkig, omdat zij geen verwennerij kennen. Integendeel, ze ogen gezond, vitaal en zeer blij en gelukkig.
Het zou dus absoluut geen overbodige luxe zijn als wij juist eens wat minder luxe zouden bieden aan onze huisdieren. Want ik denk niet dat dieren gemaakt zijn voor onze westerse leefgewoonten. Ik ben van mening dat dieren dieren moeten kunnen blijven. Dat fabrikanten ook eens ophouden met het lanceren van de zoveelste mode lijn voor honden en/of katten. Ik ben van mening dat een hond niet blijer wordt als hij in een raar apenpakje wordt gehesen en een rare bril op zijn neus krijgt. Of een stom hoedje op krijgt als hij jarig is. Of dat hij dat ijsje op een warme zomerdag gaat missen. En honden lusten hun kluiven ook gewoon zonder suiker, chocolade, knettersnoepjes en een baconsmaakje eraan toegevoegd door middel van chemische ellende.
Daarbij geeft het ook nog eens het grote voordeel dat we geen overgewicht probleem meer hebben onder huisdieren. Want geloof mij: honden willen rennen. Hollen. Vliegen. Katten willen krabben. Hun eigen vel schoonlikken, zonder dat het met shampoo gewassen wordt. Honden willen natuurlijk voedsel. Geen ijsjes of appeltaartpunten. Ook “het varken” zit nu gevangen in zijn lijf, terwijl hij zo graag zou willen rennen langs de kust. Dollen met zijn vriendjes. Is dit eerlijk, vraag ik mij dan dus af, om je huisdier dit aan te doen? Laten we met zijn allen weer even lekker normaal gaan doen en onze huisdieren ook als dieren gaan behandelen. Geloof mij: uw hond of kat wordt daar juist gelukkiger van!
