Vroeger was alles veel simpeler. Of dat nu zo LIJKT of dat dit eigenlijk een beetje schijn bedrieglijk is, ik weet dat niet met zekerheid te zeggen, maar wat ik wel zeker weet, is dat ik persoonlijk dat wel zo ervaar. Alles leek vroeger zoveel makkelijker , met name het maken van keuzes. Iedere dag moeten we nu keuzes maken, doodvermoeiend. Ik heb sterk het idee dat dit jaren geleden nog niet zo was.
Neem nu onze supermarkten. Al vanuit de verte zie je voor de ingangen stellages staan vol bloemen en planten. Je bent nog niet eens binnen of je kunt al voor de keuze komen te staan: “zal ik dat leuke plantje meenemen, die kost nu maar twee euro… “. Eenmaal binnen staan er drie of vier nieuwe keuzemogelijkheden op je te wachten, want wat kies je: het gewone mandje, de verrijdbare variant of gewoon de kar (als je een munt in je zak hebt zitten is dat vaak de keuze die je maakt) of loop je even zonder hulp snel naar binnen voor die paar boodschappen die je nodig hebt?
En dan…dan is het hek van de dam, eenmaal binnen. Overvolle schappen, langere gangen, hogere stellages (hoe kom je in godsnaam bij die potten die bijna tegen het plafond staan?) en dus ook: tig soorten en dus opnieuw keuzes. Keuzes, keuzes, keuzes. Wikken & wegen. Dit of dat? Goedkope variant (die viezer smaakt) of merkartikel? Gezonde keuze (waar is het klavertje?) of lekker junken?
Nee, dan vroeger in onze plaatselijke buurtsupertjes. Kent u ze ook nog? Die gezellige buurtwinkeltjes waar het personeel, meestal een familie bestaande uit hooguit vier of vijf mensen sterk, nog in lange herkenbare schorten liepen, waar het echt nog heerlijk kon ruiken naar melk en kaas, waar de flessen verse melk vrolijk rinkelden op de trillingen van de kleine koeling. Als kind vond ik dat fascinerend. Dat geklingel. En die ouderwetse kassa’s. Tik tik tik BAM! Nu is dat echt iets onvoorstelbaars geworden. Net als de ECHTE service en klantvriendelijkheid die er altijd was in die leuke winkeltjes. Aandacht voor je vraag. Service als je wat nodig had. En meer dan hooguit een stuk of tien winkelwagentjes stonden er niet. Winkelwagentjes van het formaat die nu voor de kinderen in de winkel klaarstaan. Geen mega karren formaat aanhangwagen. Nog even en er zit binnenkort een heuse trekhaak aan de huidige winkelwagens, handig om zo aan de auto te bevestigen.
En het assortiment was heerlijk overzichtelijk. Drie soorten melk. Halfvolle en volle, en verse flessen melk. Die ronde mooie flessen, met een cellofaan dekseltje erop. Van de Melkunie. Drie soorten vla: vanille en chocoladevla, en een fles vanille vla. Van die echte romige. Ik kan de smaak nog zo oproepen! Maar ook simpelweg twee soorten boter, vier soorten brood, drie soorten kaas… Het was iedere dag heel even denken “vandaag jong of belegen?” of “vanille of chocoladevla?”. Neem vandaag de dag. Aangekomen bij de lange gang van de zuivel (een heuse afdeling) staan er: drie soorten en merken chocoladevla, melk van mager tot vol, van 0% vet tot extra calcium. Toetjes in maten, vormen, smaken, merken…Ga er maar eens aan staan!
Als je een trouwe bezoeker bent van Schappennieuws weet je dat er iedere dag weer nieuwe producten bij komen, maar er nauwelijks tot geen “oude” producten verdwijnen, tenzij ze erg slecht verkopen. Begrijp mij niet verkeerd: ik ben erg blij met ons erg grote en luxe aanbod. Maar echt makkelijker maakt het ons leven nu ook weer niet. Onlangs ben ik verslingerd geraakt aan bananen smoothies. Dus zijn bananen hier af en toe niet aan te slepen. Maar wist u dat er ook in bananen tig soorten en maten zijn tegenwoordig? Zegt u het maar: wilt u een “eerlijke” banaan, die door eerlijke boeren (Max Havelaar) is verbouwd? Of gaat u voor goedkoop, bij de Lidl, een banaan uit het buitenland van een onbekend merk? Kiest u liever voor de bekende Chiquita banaan? (die schijnen apen echt de lekkerste te vinden) of een biologische? Kiest u maar. En juist dat KIEZEN geeft ons consumenten soms best wat kopzorgen…